Pewnego wieczoru obejrza³em film w Religia TV pt: "Lourdes z Calabrii" i nie mog³em zasn±æ. Wewnêtrzny g³os mówi³ mi: musisz tam pojechaæ. Ale jak? Nie zna³em nazwy miejscowo¶ci, nie mia³em czasu, zajêcia w Rzymie nie pozwala³y na wyjazd.
Minê³y trzy dni, zadzwoni³ do mnie o. prof. G. Calcara OP z Catanii z pro¶b±, bym pojecha³ na trzy tygodniowe zastêpstwo. Jego kolega ks. Anio³ wyje¿d¿a³ z wyk³adami na Madagaskar. Nawi±zali¶my mailowy kontakt, otrzyma³em trasê dojazdu do 3-tysiêcznej parafii w Guardavale z pro¶b± o przyjazd. Droga do Calabrii sta³a otworem.
Po sze¶ciu godzinach spêdzonych w samochodzie ok. godz. 20;00 przyby³em na miejsce. Proboszcz wrêczy³ mi klucze do ko¶cio³a, program pracy duszpasterskiej, wskaza³ osoby odpowiedzialne za me wy¿ywienie, i jak siê pó¼niej okaza³o "znikn±³". Rankiem, po nieprzespanej nocy chcia³em siê z nim spotkaæ i poinformowaæ, ¿e raczej rezygnujê z zastêpstwa. Przyczyna tkwi³a w zbyt g³o¶nym s±siedztwie, przygnêbiaj±cym widoku ubranych na czarno bez wzglêdu na wiek, kobiet, biedzie, charakterystycznej budowie domów, sprawiaj±cej wra¿enie, ¿e ludzie mieszkaj± jak ptaki w gniazdach skalnych. Okaza³o siê, ¿e proboszcz wyjecha³ o 5;00 na lotnisko w Lamecii Terme. Musia³em wiêc zostaæ.
Praca duszpasterska zweryfikowa³a mój pierwszy os±d. Ludzie okazali siê bardzo serdeczni i uduchowieni. W czasie Mszy ¶w. i Nabo¿eñstw ich piêkny ¶piew, bogata oprawa liturgiczna, wyciszenie i wiara wzbudzi³y mój podziw.
Po jednej z Mszy ¶w. zapyta³em wiernych, gdzie znajduje siê Sanktuarium Matki Bo¿ej dello Scoglio? Rodzina, która go¶ci³a mnie na posi³kach zadeklarowa³a, ¿e mnie zawiezie na wtorkow± modlitwê do Placanica.
O godz. 19;00 Mario, Carmelina i ministranci Fabio i Simone wyruszyli wraz ze mn± do Sanktuarium. W ka¿dy wtorek i pi±tek o godz. 20;30 okoliczni mieszkañcy zbieraj± siê w nim by odmówiæ ró¿aniec przeplatany pie¶ni±-hymnem napisanym przez brata Cosimo, tercjarza trzeciego zakonu ¶w. Franciszka, któremu 11 maja 1968 r. ukaza³a siê Matka Bo¿a. (www.madonna-w-skale.pl)
cdn.
